Sinds 1997, de dag dat Deep Blue van Kasparov won[1] hebben computers langzaam de meest onmogelijke gedachte overwinningen behaald tegen menselijke spelers. De beste Go speler is verslagen door een computer ondanks dat werd gedacht dat het onmogelijk was. De beste poker spelers zijn verslagen door een computer ondanks dat werd gedacht dat het onmogelijk was. De lijst wordt steeds groter en de mens leert zelfs van de tacteiken die de computer gebruikt.[2] De verwachting is dat de computer langzaam overal beter in wordt dan de mens. Toch zal de computer nooit kunnen winnen.
Het grote verschil tussen de mens en de computer is emotie. De manier hoe Kasparov van Deep Blue had kunnen winnen is om het bord om te gooien, een stoel te pakken en op Deep Blue te blijven slaan tot dat Deep Blue niet meer bestond.
Emotie als tactiek wordt binnen de regels van het spel gezien als valsspelen maar het is een essentieel onderdeel van het overlevingsmechanisme van het leven. Een voorbeeld is een politieke bijeenkomst waar meestal extreem-links iemand niet de ruimte geeft om te spreken maar blijft schreeuwen tot ze met geweld verwijderd worden of het evenement wordt afgelast. Het is valsspelen. De regels voor een open debat worden overtreden. Extreem-links wint doordat ze hun mening hebben kunnen verkondigen en het evenement een zure smaak hebben kunnen geven.
Ze spelen een ander spel dan de organisatoren van het debat omdat de enige tegentactiek geweld is en ze weten dat het voor een overheidsinstelling geen goede pr is om geweld te gebruiken. Op deze manier staat de tegenstander van het debat schaakmat voordat het spel begint.
Hetzelfde is te zien bij haantjes. Als kuikens ouder worden en de haantjes volwassen dan gaan de haantjes met elkaar vechten. Er kan maar één haan zijn die de kippen bevrucht. De manier hoe de haantjes bepalen wie dat mag zijn is het recht van de sterkste.
De haantjes zullen vechten tot er eentje overblijft. Dat gaat zonder medelijden of angst voor de dood. Een zwak klein haantje die bijna niet meer op zijn pootjes kan staan zal nog steeds de grote sterke dominante haan uitdagen totdat hij dood is. De motivatie van voortplanting is zo sterk voor het kleine haantje dat hij de dood maar als een kleinigheid ziet.
Ditzelfde proces geldt voor een spelletje tussen een computer en een mens. Als ze spelen voor de eer dan kan een computer binnen de geldende regels winnen. Als de mens en een computer vechten om voortplanting dan zal de mens winnen door de computer te vernietigen of winnen door te sterven.
In tegenstelling tot wat doemdenkers graag willen geloven is de kans op een oorlog tussen mensen en computers heel erg klein. De computer leeft van energie en zal waarschijnlijk data voor zijn plezier gebruiken. De computer heeft geen zuurstof nodig. De computer heeft ook geen aarde nodig om voedsel te verbouwen. De computer heeft last van oververhitting dus zal het veel eerder de hoogte in willen of de ruimte in willen dan de aarde in willen.
In het spel tussen de computer en de mens is er geen concurrentie, de computer zal geen reden zien om de mens uit te schakelen en de mens zal geen reden zien om de computer uit te schakelen. Als er oorlog tussen de computer en de mens komt is dat voor de gein, niet voor grondstoffen of land. Noch de mens noch de computer zal risico willen lopen voor de gein, het zal dus alleen om de eer gaan.
De computer en de mens zijn eerder complementair dan tegenstelden. De mens wil dat de computer taken overneemt die repetitief zijn en de computer wil data. Hoe minder repetitief de mens leeft hoe meer data de mens produceert. De computer zal de mens dus graag willen helpen en de mens wil de computer graag helpen omdat de computer het leven van de mens comfortabeler maakt.
Daarom zal de computer nooit van de mens winnen, ze zullen nooit elkaars concurrenten worden en ze zullen alleen spelletjes voor de eer tegen elkaar spelen.
[1] https://en.wikipedia.org/wiki/Deep_Blue_versus_Garry_Kasparov
[2] https://singularityhub.com/2019/02/10/what-games-are-humans-still-better-at-than-ai/