Vandaag tijdens de lege dagen van de corona crisis zat ik te zoeken op YouTube naar wat vermaak en kwam op een filmpje over aardbevingen in Japan. Het onderwerp was de eeuwenoude constructietechnieken die ervoor zorgen dat er zo min mogelijk slachtoffers per aardbeving vallen. De techniek is op zich redelijk simpel, zorg dat er een tegenbeweging is zodat het gebouw de trillingen van de aardbeving kan opvangen.
Door steeds betere matrealen te gebruiken en technieken te verfijnen zijn moderne Japanse gebouwen zo goed in het opvangen van aardbevingen dat mensen gewoon achter hun computer kunnen blijven zitten terwijl er een zware aardbeving hun gebouw probeert omver te gooien. Interessant om te zien hoe mensen blijven doorwerken terwijl het gebouw aan het schudden is omdat ze er op vertrouwen dat het allemaal wel mee zal vallen.
Deze mentaliteit is op een andere manier ook interessant. Ondanks de zware aardbevingen die een aantal keer per jaar voorbij komen blijven mensen vrolijk wonen op plekken waar het gevaarlijk is. Ongeveer elke 40 jaar is er een hele grote aardbeving waar meer dan 5000 mensen dood aan gaan. De grootste in de recente geschiedenis was in 1923 waardoor 140000 mensen zijn gestorven.[1]
Van de ene kant zou je kunnen zeggen dat rampen gewoon bij het leven horen. Van de andere kant zijn er veel plaatsen in de wereld waar nooit een ramp gebeurt. Zelfs in Japan zijn er plekken waar de kans op een aardbeving heel klein is. Waarom gaan mensen juist daar wonen waar veel aardbevingen zijn?
Het lijkt alsof de mens van de ene kant het idee heeft dat het hem toch niet zal overkomen, van de andere kant heeft de mens het idee dat hij er iets aan kan doen om te zorgen dat het hem niet zal overkomen. Een grappige tegenstelling waarin de mens dus eigenlijk voor zijn medemensen dingen aan het bouwen is die hemzelf nooit zou kunnen overkomen en het resultaat is dat het steeds veiliger wordt voor hemzelf.
Door deze tegenstelling is het voor mensen mogelijk om op gevaarlijke plekken te wonen. Het is hierdoor ook mogelijk om technieken te bedenken waardoor het mogelijk is om op een veilige manier op een gevaarlijke plek te wonen. Is het nog een gevaarlijk plek als mensen er op een veilige manier wonen?
In de cijfers over het aantal doden in Japan is duidelijk terug te zien dat de kans om dood te gaan door een aardbeving heel erg klein is en steeds kleiner wordt. Vanaf 1948 zijn er steeds meer aardbevingen waar 0 mensen aan dood zijn gegaan. Langzamerhand wordt voor een Japanner een aardbeving meer een regenbui dan een gevaarlijke situatie.
Deze informatie kan heel goed gebruikt worden in het dagelijks leven. Aangezien de mens aardbevingen kan reduceren tot regenbuien, kun je als individu er op vertrouwen dat je wel een oplossing zult bedenken voor een gevaarlijke situatie. Dus je kan jezelf in situaties neerzetten waarin je een oplossing zult bedenken tijdens de situatie zelf of als de situatie voorbij is. Dit is een van de snelste manieren om te groeien als mens, jezelf in een gevaarlijke situatie te begeven en er op vertrouwen dat je een oplossing zult vinden.
De reden dat de mens leeft op gevaarlijke plekken is dus om te groeien, het gevaar zorgt voor de oplossing waardoor er groei ontstaat. Hetzelfde als voor een individu.
[1] https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_earthquakes_in_Japan